જિંદગી ના ૨-૪ પાના

૦૧ નવેમ્બર ૨૦૨૨ ના રોજ અ.મ્યુ.કો મા પ્રોબેશન period ના ૩ વર્ષ પૂરા થયા.હજી તો એમ જ લાગે છે હજી હમણાં જ તો આવ્યા તા એટલા જલ્દી ૩ વર્ષ પૂરા થઈ ગયા. તૈયારી માં સમયગાળા દરમિયાન જ્યારે AMC ની પરીક્ષા હતી ત્યારે લગભગ સળંગ ચાર દિવસ અલગ અલગ પરીક્ષા આપી હતી જેમાં AMC માટે આમ સ્પેશિયલ કઈ તૈયારી કરી ન હતી પરંતુ કંઇક તો આવડશે એવો વિશ્વાસ હતો અને આટલા માં આપડો નંબર ના લાગે એવું પણ હતું અને બીજું પણ ઘણું સાંભળ્યું હતું એટલે લાગી જઈશું એવું પણ કાઇ હતું નઈ. પરીક્ષા ના આગળ ના દિવસે તો કોલેજ પછી બધા મિત્રો પાછા ભેગા થયા હતા. એમાંથી હું ચિંતન,ભાવિક,મયુર અને બીટ્ટુ તો ગાંધીનગર જ રહેતા હતા પણ બધા અલગ અલગ રહેતા હતા.પ્રજ્ઞેશ કદાચ એ વખતે જ હાજર થયો હતો અને નીખિલેશ ની બેંક ની પરીક્ષા હતી એટલે એ વખતે એ થોડા દિવસ માટે આમારી સાથે જ હતો જયદીપ ભાઇ પણ કદાચ પરીક્ષા આપવા આવ્યા હતા અને દિવ્યેશ ત્યારે મળવા આવ્યો હતો પણ તે દિવસ પછી પાછો આજ સુધી મળ્યો નથી. આગલી સાંજે બહાર જમવા ગયા અને મોડા સુધી વાતો કરી.મારો અને ચિંતન નો નંબર એક જ સ્કૂલ માં હતો.જેનું લોકેશન અમદાવાદ અને ગાંધીનગર ની બહાર બઉ જ દુર હતું કદાચ ચિંતન નો નંબર સાથે ના હોત તો કદાચ એવું પણ બનતું કે કદાચ મે AMC ની પરીક્ષા જ ન આપી હોત.હા કદાચ તમને આશ્ચર્ય થાય પણ ના જ આપી હોત કેમકે એ વખતે સળંગ ચાર દિવસ ચાર પરીક્ષા હતી એટલે એક ન આપી એ તો ચાલે એવું હતું પણ એનું મહત્વ આજે સમજાય છે.પરીક્ષા આપી ને પાછા સાંજે ભેગા થયા , જમવા ગયા મોડા સુધી વાતો કરી ત્યાં તો સાંજે ન્યૂઝ મા જોયું કે AMC નું પેપર ફૂટી ગયું કે કોપી કેસ એવું કંઈ હતું બઉ યાદ નથી.પેપર તો સારું ગયું હતું પણ પાસ થઈ જઈશું એવો વિશ્વાસ ન હતો કેમ કે ૮૦,૦૦૦+ એ લગભગ પરીક્ષા આપી હતી અને એમાં ૪૩૪ માં આપડો નંબર આવે એ અશકય લાગતું હતું.પછી બધું ભૂલી ને પાછા તૈયારી માં લાગ્યા.હવે દિવાળી નજીક માં હતી. ૯ જુલાઈ બીટ્ટુ ના બર્થ ડે ના દિવસે ગાંધીનગર આવ્યા હતા ત્યાર ના પાછા ઘરે ગયા જ ન હતા AMC નું પહેલું પરિણામ આવ્યું તે દિવસે સવાર થી જ દિવસ નીરસ લાગતો હતો વાંચવાની કે મોબાઈલમાં ટાઈમ પાસ કરવાની પણ ઈચ્છા થતી ન હતી તો બીટ્ટુ ને કીધું ચાલ બહાર ફરીને આવી એ ચાલતા ચાલતા infocity વાળું સર્કલ છે ત્યાંની બાજુ ના બસ સ્ટેન્ડ પર બેઠા હતા ત્યાં અચાનક જોયું તો AMC નું પહેલું પરિણામ હતું જેમાં મારું નામ જોયું પછી ચિંતન નું નામ જોયું એટલે ખુશી થઈ એમાં પણ ૧૫૦૦ જણ નું લીસ્ટ હતું એટલે આમાં પણ આપડું નામ આવશે એવી કોઈ આશા લાગતી ન હતી.થોડા દિવસ પછી ઘરે જતા રહ્યા. ૨૫ ઓક્ટોમ્બર ૨૦૧૯ ના રોજ ધનતેરસ હતી તે દિવસે બપોરે નિખિલેશ નો ફોન આવ્યો congratulations મે કીધું શું થયું ભાઇ કેમ congratulations તો એણે કીધું કે હાઇકોર્ટ આસિસ્ટન્ટ ની mains મા હુ પાસ થયો હતો. આ પરિણામ ની ખુશી તો હતી અને સાંજે જમવા બેઠો હતો ત્યારે મિતેષ નો ફોન આવ્યો કે congratulations એ પણ અચાનક જ હતું અને બઉ જ જલ્દી હતું કેમ કે AMC એ બઉ જ જલ્દી બધી પ્રોસેસ પૂરી કરી હતી.ધનતેરસે Result અને લાભ પાંચમે , ૦૧ નવેમ્બર ૨૦૧૯ ના તો નોકરી ચાલુ થઈ ગઈ.પહેલા દિવસે તો કંઈ ખબર જ નહોતી પડતી કે આ સુ થઈ રહ્યું છે. એ વખતે તો રહેવાનું ગાંધીનગર જ હતું એટલે ત્યાંથી હું અને ઘનશ્યામ ભાઇ (ઘની ભાઇ) એ લગભગ દસેક દિવસ અપડાઉન કર્યું પછી ૧૨ નવેમ્બરે અમદાવાદ આવી ગયા જેમાં હું ,ઘની ભાઇ , નિખીલેશ, ત્તૃષાંત અને નીરજ ભાઇ પાંચ જણ થયા .નીરજ ભાઇ લગભગ કડી થી અપડાઉન કરતા હતા . તૃષાંત તો અમારી સાથે ગાંધીનગર જ રહેતો હતો પરંતુ પહેલા માળે રહેતો અને અમે ગ્રાઉન્ડ ફ્લોર પર એટલે બઉ પરિચય ન હતો. અને અમે આવ્યા પછી બઉ ટાઈમ પછી ત્તૃષાંત અમારી સાથે રહેવા આવ્યો.૨૧ નવેમ્બરે મારો બર્થ ડે હતો ત્યારે નવી નવી નોકરી એટલે સાંજે બઉ જલ્દી ઊંઘી જતા તે દિવસે પણ ઊંઘી ગયેલો ત્યારે કરણ,ચિંતન અને બીટ્ટુ સ્પેશિયલ મારા બર્થડે માં એટલી ઠંડી માં ગાંધીનગર થી અમદાવાદ આવેલા અને રાત્રે જ પાછા જતા રહેલા.ધીરે ધીરે બધું સેટલ થવા લાગેલું શરૂઆત માં તો જમવાનું બહાર j જમતા પછી ધીરે ધીરે નીખીલેશ અને તૃશાંત ને આવડતું એટલે શાક એટલું જ બનાવતા રોટલી બહારથી લાવતા માંડ કંઇક સેટલ થયું ત્યાં તો કોરોના આવી ગયો . નિખીલેષ lockdown ના આગલા દિવસે અને trushant પણ એના આજુબાજુના દિવસો માં ઘરે જતો રહ્યો હતો.રહ્યા હું , ઘની ભાઇ ,અને નીરજભાઈ.એમાં પણ આખું lockdown નીરજભાઈ અને ઘની ભાઇ તો ઘરે જ નહોતા ગયા ,locdown ના ૨-૩ દિવસ માં મારે ઘરે જવાનું setting થઈ ગયું હતું.એટલે હું એટલો સમય ઘરે j રહ્યો.lockdown પછી પાછા આવ્યા પછી પણ અમે ઘણો સમય ત્રણ જ રહ્યા .પાછા આવ્યા પછી મુખ્ય પ્રશ્ન તો જમવાનો જ હતો.નીરજભાઈ ને કદાચ આવડતું હતું એટલે ધીરે ધીરે ચાલુ કર્યું.ઘર વાળા બઉ કહેતા કે ભાઇ શીખી જાઓ પણ આપણને એમ કે શીખી ને ક્યાં જવું છે પણ હવે ધીરે ધીરે શિખવાની જરૂરિયાત જણાય રહી હતી.બસ ધીરે ધીરે બનાવતા ગયા એમ એમ થોડું સારું બનતું ગયું .પછી તો કોરોના ના કારણે બહાર જમવામાં અગવડ પડતી એટલે સવાર અને સાંજ બંને ટાઈમ બનાવતા.એક દિવસ અચાનક મારી તબિયત બગડી અને માહોલ પણ કોરોના નો હતો હતો એટલે વિચાર્યું ચાલો ટેસ્ટ કરાવી લઈ એ ઘની ભાઇ ને બંને SVP માં ગયા ત્યાં ગયા તો એમ કે જ્યાં નું આધારકાર્ડ હોય ત્યાં જ ટેસ્ટ કરાવવાનો પછી ત્યાં વાત કરી કે ભાઇ સ્ટાફ માં જ છીએ પછી ટેસ્ટ માટે માની ગયા. ટેસ્ટ કર્યો તો negative આવ્યો હતો પછી ઘની ભાઇ બહાર બેઠા હતા તો એમને ફોન કર્યો કે ટેસ્ટ negative છે એટલે હાશ થઈ.પછી એમને બંને ને એમ કે કામ પતિ ગયું હવે ઘરે જઈ એ ત્યારે પેલા સિસ્ટર સાથે આવતા હતા તેમણે ઘની ભાઇ ને એવું કીધું કે તમે જાઓ ત્યારે અમે બંને શોક થઈ ગયા. અમે પૂછ્યું કેમ તો કે આ ભાઇ ને તો admit કરવાના છે.પછી શુ ઘની ભાઇ ને કીધું કે સામાન આપી જજો.તે દિવસે admit થયા ત્યારે તો સુ થઈ રહ્યું છે તે ખબર જ નહોતી પડી રહી કે આ શું થઈ રહ્યું છે.હજી તો ઘરે પણ કીધું j natuu કે હું admit થયો છું.સાંજે ઘરે થી ફોન આવ્યો ત્યારે કીધું કે હું તો admit થયો છું. પછી તો ઘરવાળા ચિંતા માં હતા કેમ કે પહેલી લહેર માં બધા જ ડરતા હતા.૧ દિવસ પછી રિપોર્ટ આવ્યા ત્યારે ખબર પડી કે મલેરીયા થયો છે.પછી રજા આપી એટલે પાછો ઘરે જતો રહ્યો થોડા દિવસ પછી પાછા રેગ્યુલર થઈ ગયા .આ વખતે નીચે વાળા કાકા સફાઈ માટે બઉ insist કરતા હતા એટલે એમને એક કામવાળા બેન ની ગોઠવણ કરી આપી હવે સવાર સાંજ જમવાની , વાસણ અને કચરા પોતા કરી જતા હતા થોડા દિવસ થયા પણ એમાં પણ જમવામાં મજા નોતી આવતી .એટલે ૧૦ દિવસ પછી માસી ને ના પાડી દીધી. હું અને ઘનીભાઇ ઓફિસ સાથે જતા હતા મારી ઓફિસ વચ્ચે જ આવતી એટલે ઘની ભાઇ મને ત્યાં મૂકી અને પાછો લઈ આવતા. એક દિવસ સાંજે પાછા આવતી વખતે ઘની ભાઇ નો ફોન આવ્યો કે તું રૂમ પર જતો રે જે એટલે હું રૂમ પર આવ્યો ત્યાં તો નીરજભાઈ અંદર ના રૂમ માં બેઠા બેઠા મને નજીક આવવાની ના પાડતા હતા પછી એમને કીધું કે ઘની ભાઇ કોરોના positive chhe અને એમની પણ તબિયત ખરાબ હતી બીજા દિવસે નીરજ ભાઇ પણ admit થઈ ગયા . એ બંને SVP માં admit અને હુ ૨-૩ દિવસ રૂમ મા જ quarantine રહ્યો.પછી તો ધીરે ધીરે કોરોના ની બીક મટી ગઈ હતી ત્યારે અમે હું,નિક અને બીટ્ટુ ઘની ભાઇ quarantine હતા ત્યાં હોસ્ટેલ મા મળવા ગયા હતા. ત્યાર પછી બધું ધીરે ધીરે નોર્મલ થવા લાગ્યું હતું.હજી અમે ત્રણ જ હતા હવે જમવાનું પણ સારું બનાવતા આવડી ગયું હતું આજે પણ એક સામાન્ય માણસ જમી સકે એટલું સારું તો બનાવી જ લઈ એ છીએ એક્સપર્ટ થઈ ગયા છીએ એમ તો ના કહી શકાય 😂.હવે ધીરે ધીરે બધી પરીક્ષા ના Result આવવા લાગ્યા હતાં જેમાં આસિસ્ટન્ટ ડિપોટ manager મા ઘની ભાઇ અને નીરજભાઈ બંને પાસ થઈ ગયા હતા. અમને એમ હતું કે કદાચ ઘની ભાઇ જતા રહેશે પણ એના બદલે છેલ્લે સુધી ના પાડતા પડતા નીરજ ભાઇ જતા રહ્યા.કેમ કે અમદાવાદ કરતા તો નજીક નું j location હતું જ્યાંથી તેમનું ઘરનું અંતર મા ઘણો ફેર પડતો હતો.હવે અમે જ્યારે ત્રણ જણ હતા ત્યારે કમલેશ ભાઇ કડી થી આવતા હતા એટલે એમણે રૂમ પર આવવા માટે પૂછ્યું હતું પણ એ વખતે અમે ના પાડી હતી કેમ કે તે વખતે બંને ટાઈમ નું જમવાનું અમે બનાવતા હતા અને નવું નવું જ સિખ્યા હતા એટલે હજી એક જણ વધી જાય તો જમવાનું બનાવવું પણ તકલીફ પડશે એવું લાગતું હતું એટલે એ વખતે ના પાડી .પછી નીરજભાઈ ગયા પછી લગભગ અમે ઘની ભાઇ ને બંને એક મહિનો એકલા જ રહ્યા.હોસ્ટેલ ના ૪ વર્ષ જ્યાં આખો દિવસ આજુબાજુ મિત્રો હોય એવી સ્થિતિ માં રહેલા હવે એકલા રહેવામાં કંટાળો આવે એવી સ્થિતિ હતી.જ્યારે હું હોસ્ટેલ મા નતો રહેતો ત્યારે પરિસ્થિતિ આનાથી કંઇક જુદી હતી તે વખતે મને એકલું રહેવું જ પસંદ હતું.કમલેશભાઈ ની આવવાની ઈચ્છા હતી જ એટલે પછી એમને કીધું તો થોડા ટાઈમ પછી એ આવી ગયા . trushant અને nikhilesh માંથી નિક તો પછી ઘરે જ રહ્યો. Trushant ની college ચાલુ થઈ પછી એ પાછો આવી ગયો.બીટ્ટુ ક્યારનો આવવું આવવું કરતો તો પણ બઉ ટાઈમ પછી આવ્યો એના થોડા ટાઈમ પછી મોહિત આવ્યો.હવે જગ્યા બધી ભરાઈ ગઈ હતી ૬ જણ માં પણ હવે અમને કંઈ અગવડ પડતી નહોતી કેમ કે બધા એક બીજા થી સારી રીતે પરિચિત થઈ ગયા હતા અને હળી મળી ગયા હતા.હવે એમને સાંજે ઓફિસ ને વાતો કરવા માટે કોઇ મળી રહેતું હતું આખા દિવસ માં કદાચ કંઈ ઘટના બની હોય તો એકબીજા સાથે share કરતા જેથી આખા દિવસ નો થાક એમાં હળવો થઈ જતો.જમવાનું બનાવવા માં પણ હવે બધાને બધું આવડી ગયું હતું એટલે ૬ જણ માં પણ વાંધો નહોતો આવતો.અમદાવાદ બધા થી મધ્ય માં પડે છે એટલે બધા જ મિત્રો અમે અમદાવાદ માં ભેગા થઈ એ એટલે ૧૫-૨૦ દિવસે અમારે એકબીજાને મળવાનું તો થાય જ એમાં પ્રજ્ઞેશ સાથે ખાસ એક શનિ રવી છોડી ને મળવાનું થાય જ.બીટ્ટુ ની નોકરી ચાલુ થઈ ત્યાર પછી એ ઘરે જવાનો બદલે ૨ શનિ રવી તો અમદાવાદ જ આવતો હવે અમે ૫ જણ બચ્યા .જેમાં જયદીપ ભાઇ આવ્યા છે એટલે હમણાં તો ૬ થયા છીએ પણ અમારા શરૂઆત ના સાથી એવા ઘની ભાઇ ને હવે ઘર નજીક senior clerk nu posting મળી ગયું છે એટલે હવે એ પણ અહીંથી જઈ રહ્યા છે. આ ત્રણ વર્ષ જે આવ્યા અને ગયા એમની સાથે ખૂબ સારી મિત્રતા થઈ એકબીજા સાથે ના સંબંધો વધુ મજબૂત બન્યા.ખૂબ મજા કરી એ રિવરફ્રન્ટ મોડા સુધી બેસવાની મજા ,RTO ni cha , રાત્રે મોડા સુધી ને મારેલા ગપ્પા ,એકબીજાના અનુભવો ,એકબીજા ના જીવનની ઘટનાઓ,સંઘર્ષ યાદ રહેશે .ઘની ભાઇ જઈ રહ્યા છે એની ખુશી પણ છે અને દુઃખ પણ છે.ખુશી છે કે આટલા વર્ષો ની એમની મહેનતે અને સંઘર્ષ એમને આખરે એમના ઘર નજીક પરિવાર સાથે રહેવાનો રસ્તો કરી આપ્યો. અને અમારી વચ્ચે થી જઈ રહ્યા છે. આજે પણ રૂમ પર એક જણ ના હોય તો સુનું સુનું લાગે છે કદાચ કોઈ બહાર ગયું હોય તો રાહ જોઈ એ ભાઇ કયારે આવશે એમાં પણ અમારે કમલેશ ભાઇ ક્યાંરેક ક્યારેક બહાર જાય અને ફોન પણ ના ઉપાડે ત્યારે બઉ ગાળો ખાય.મોહિત ખૂબ નાની ઉંમરે સાથે રહીને ઘણું બધું શીખે છે.કેમ કે એના જેટલી ઉંમર માં અમને અમારા j career નું શુ થવાનું છે એ જ ખબર ના હતી.અને trushant LEGEND ………………. આ શબ્દ મા જ બધું આવી ગયું એના માટે કઇ લખવાની જરૂર નથી. અને કમલેશ ભાઈ પણ EXTRA ORDINARI આવા પ્રાણીઓ Rare જ જોવા મળે.

RTO ni cha